همزمان با آغاز هفته خوابگاه ها خبرگزاری دانشحویان ایران(ایسنا) سری به یکی از خوابگاه های دانشجوی دانشگاه صنعتی امیرکبیر زد تا واقعیت های زندگی دانشجویان در خانه دوم خود را به تصویر بکشد.
علی اقا حودت جزو کدام دسته ای؟!!!! چطور به خودت اجازه می دی راجع به دیگران این گونه قضاوت کنی؟!!!! اگر ادعای تو درست بود، ما شاهد دستاوردهای بزرگ از شرکت های دانش بنیان و رشد زیاد این شرکت ها نبودیم.
اگر کسی وقتش را تلف نکند و درست و اصولی درس بخواند و مهارت کافی در رشته اش به دست آورد به حول و قوه الهی هیچ وقت نیازمند و دست به عصا نخواهد شد !! این نصیحتی است که همیشه به همه دوستانم کرده ام ، جوری درس بخوانید و مهارت بیاموزید و کار کنید که کسی نتواند شما را نادیده بگیرد. معمولا این خود هر کسی است که با شیوه زندگیش باعث میشود توسط دیگران نادیده گرفته شود و الا اگر صاحب عقل و گوهر دانش و همت بازو باشی ، تنها زمان بیکاریت موقع خواب خواهد بود . ضمنا با خداوند سبحان معامله کنید( و نه با دنیا پرستان) و به مردم مظلوم سرزمین خودتان خدمت کنید تا دعای آنها روشنائی بخش راه زندگیتان باشد . از ما گفتن
یه کمزندگی دانشجویی ستخته این عزیزان آینده سازان ایران اسلامی هستند-امیدواریمکه با برنامه ریزی مسولین عزیزوقتی فارغ التحصیل می شوند دربدر دنبال شغل نباشند وآخرسر روانه ی غربت بشوند واقعا حیف-خدا پشت وپناه تمامی اینعزیزان که مثل برادر خودمهستند-🍃🇮🇷🍃
عکسهای شگفت انگیز! این سرباز خانه است یا خوابگاه دانشجویی؟! چنین خوابگاهی تا کنون ندیده بودم. در آلمان اجاره خوابگاه آپارتمانی دو اطاقه، با آشپزخانه (کوچک)، دوش و توالت مشترک برای دو دانشجو، هر کدام یک اطاقِ "مُبلمان" (تخت خواب، کمد لباس، قفسه کتاب، میز و صندلی و WLAN مجانی) بینِ 350 تا 450 یورو در ماه (برای هر دانشجو) است. البته در شهرهای بزرگ مانند مونیخ، اشتوتگارت، فرانکفورت، هامبورگ، کُلن، برلین، گرانتر است. به خاطر نامطلوب بودن فضای اطاق ها در عکسهای بالا، دانشجویان رغبتی به نظم و تمیزی ندارند، آنطور که در عکس ها هویداست. امروز ویدئوی از زندگی روستایی در کرمان، نزدیک کویر، دیدم. سپس این عکسها! همه جا بوی کُهنگی، عقب افتادگی، ابتدائی، ناحقی، ... واقعاً دلم گرفت و افسُرده شدم.
من چهار پنج سال در خوابگاه های علم و صنعت زندگی کردم. اون زمان مشکلات جدی وجود داشت. از نظر امکانات و مسائل بهداشتی. کمبود تخت و زیر انداز و نبود یخچال و این جور چیزا. واقعا اذیت شدیم/ سال ها تحصیل کردیم. در ارشد هم همین طور. دکتری هم گرفتیم. د ر نهایت دیدیم اقوام و دوستان زیر دیپلم وضع مالیشان به مراتب بهتر از ماست