به گزارش مشرق،کانال تلگرامی جهان دیپلماسی در مطلبی با عنوان ضمانت کنگره؛ واکاوی حقوقی امکان‏‌ها و چالش‏‌های تصویب توافق بالقوه هسته‌‏ای میان ایران و آمریکا در کنگره آمریکا نوشت:

یکی از مشکلات و چالش‌های اصلی در توافق بالقوه هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران و آمریکا (در صورت رسیدن به توافق) موضوع نقش کنگره آمریکا (مجلس سنا و مجلس نمایندگان) در تصویب یا رد آن است.

به دلیل چالش‌هایی که برای تصویب برجام در کنگره آمریکا وجود داشت این توافق در قالب یک توافق‌نامه اجرایی (Executive agreement) و نه معاهده رسمی (Official Treaty) در نظر گرفته‌شد و بنابراین دولت اوباما برجام را بدون تایید مجلس نمایندگان و سنای آمریکا امضاء و اجرا کرد.

توافق‌نامه‌های اجرایی خودشان یا صرف و ساده (Sole Executive Agreement) هستند و یا به اصطلاح کنگره‌ای (Congressional-Executive Agreement) هستند. دسته اول فقط با امضای رئیس‌جمهوری قابل اجرا است و نیازی به تایید هیچ‌کدام از مجالس سنا و یا نمایندگان ندارد و دسته دوم نیاز به رای اکثریت ساده در هر دو مجلس دارد. بنابراین توافق‌نامه‌های کنگره‌ای دارای مشروعیت بالاتر و ثبات بیشتر هستند.

در نظام حقوقی آمریکا فقط توسط مجلس سنا تصویب می‌شود درحالی‌که توافق‌نامه کنگره‌ای باید در هر دو مجلس سنا و نمایندگان تصویب بشود. همچنین حد نصاب رای‌گیری برای تصویب یک معاهده دوسوم حاضرین مجلس سنا در روز رای‌گیری است درحالی‌که توافق‌نامه کنگره‌ای فقط با اکثریت ساده (نصف به اضافه یک حاضران) در هر دو مجلس قابل تصویب است.

قانون کاتسا با اکثریت قاطعی علیه سه کشور روسیه، کره شمالی و ایران تصویب شده و به‌گونه‌ای طراحی شده‌است که رئیس‌جمهوری نمی‌تواند به تنهایی تحریم‌ها را لغو یا تعلیق کند. این قانون شامل تحریم‌های الزام‌آور علیه جمهوری اسلامی به دلیل برنامه موشکی، حمایت از گروه‌های منطقه‌ای و نقض حقوق بشر است. قانون کاتسا به نحوی طراحی شده‌است که بدون تایید صریح کنگره اجرای هر توافقی را که این تحریم‌ها را علیه ایران مرتفع کند، غیرممکن خواهد کرد.

قانون بازبینی توافق هسته‌ای ایران INARA مصوب ۲۰۱۵ مهم‌ترین قانون در خصوص هر توافق هسته‌ای با ایران است. این مصوبه یک قانون تحریمی محسوب نمی‌شود، بلکه قانون نظارتی است که به کنگره آمریکا اختیار بازبینی و نظارت بر هرگونه توافق هسته‌ای با ایران را می‌دهد. در این قانون دولت آمریکا ملزم به ارائه متن هر توافق هسته‌ای با ایران به کنگره، و فراهم‌کردن امکان رد آن است. در عمل، INARA مانند یک «ترمز قانونی» بر اختیارات رئیس‌جمهور برای اجرای توافق عمل می‌کند.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.