به گزارش مشرق، دی سال ۱۴۰۳ گزارش مرگ مشکوک مرد جوانی در یکی از بیمارستان‌های شرق تهران به پلیس اعلام شد. بررسی‌های اولیه نشان می‌داد وی با ۱۸ ضربه چاقو به قتل رسیده است. در اولین گام از آنجا که وی همراهی نداشت، پلیس به بازبینی دوربین‌های مداربسته بیمارستان پرداخت و مشخص شد دو مرد جوان، مقتول را به بیمارستان رسانده و پس از پذیرش از محل متواری شده‌اند. با شناسایی هویت دو مرد جوان، هر دو بازداشت شدند.

بابک ۳۲ ساله در بازجویی‌های اولیه به قتل اعتراف کرد و در تشریح ماجرا گفت:«چند ساعت پیش از حادثه با دوستم بهرام تماس گرفتم تا همدیگر را ببینیم. به من گفت به یکی از بوستان‌های نارمک بروم و وقتی به محل رسیدم، او با دوستش -‌مقتول- بود. به اتفاق مشروب خوردیم اما دقایقی بعد نمی‌دانم سر چه موضوعی با مقتول کل‌کل کردیم و کارمان به درگیری فیزیکی کشید و من با چاقویی که در جیبم بود چند ضربه به او زدم، بعد هم پشیمان شدم که در همین حین من و بهرام، او را به بیمارستان رساندیم اما از ترس فرار کردیم.» با تکمیل تحقیقات، پرونده برای رسیدگی به شعبه ۱۳ دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد.

در دادگاه چه گذشت؟

در ابتدای جلسه اولیای دم درخواست قصاص کردند. سپس متهم به جایگاه رفت و گفت:«من اصلاً مقتول را قبل از آن ندیده بودم، نمی‌دانم چرا آن روز با او درگیر شدم. باور کنید اصلاً نمی‌دانم چطور به او چاقو زدم چون در حالت طبیعی نبودم.» در پایان جلسه، قضات برای صدور رأی وارد شور شدند.