*********

تفاهم‌نامه همکاری مشترک بین فرماندهی انتظامی جمهوری اسلامی ایران و وزارت آموزش و پرورش با هدف توسعه همکاری‌های آموزشی، اجتماعی و فرهنگی، پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی، افزایش آگاهی‌های عمومی صبح روز ۳۱ فروردین ماه توسط وزیر آموزش و پرورش و فرمانده کل نیروی انتظامی امضاء شد.

کارشناسان پیش‌بینی کرده‌اند این تفاهم نامه می‌تواند نقش به سزایی در ایجاد محیط سالم میان مدارس و خانواده‌ها ایفا کند، اما در کمال تعجب این تفاهم با واکنش هیستریک اصلاح‌طلبان رادیکال و برخی نیروهای برانداز روبه‌رو شده است.

آذر منصوری در توئیتی که به فضای روانی و ذهنی‌اش بی‌ربط است نوشته است:

در اقدامی بی سابقه تفاهم نامه ای بین آموزش و پرورش و نیروی انتظامی امضا شده که علاوه بر ابهامات متعدد، موجی از نگرانی در بین دانش آموزان و خانواده های آنها و نیز فرهنگیان بوجود آورده است. ضروری است وزیر آموزش و پرورش و سخنگویان دولت در خصوص ضرورت ها و دلایل این اقدام توضیح دهند.

روزنامه هم‌میهن که روی مسائل اجتماعی نگاهی سیاسی دارد در گزارشی نوشته است:

دانش‌آموزان ایران قرار است از این به‌بعد در کنار معلم، مدیر و ناظم مدرسه، ماموران پلیس را هم در مدرسه ببینند. خبر، عصر یکشنبه بود که همه‌جا پیچید. در خبرها نوشتند ‌علیرضا کاظمی، وزیر آموزش‌وپرورش و احمدرضا رادان، فرمانده کل انتظامی کشور با امضای یک تفاهم‌نامه با مفاد فرهنگی و تربیتی تصمیم گرفته‌اند نقش پلیس را در مدرسه‌های ایران بیشتر کنند؛ آن هم بعد از اینکه کاظمی، سردار رادان را «شخصیتی محبوب و دوست‌داشتنی» توصیف کرده و گفته است: «ما در هر حوزه‌ای که سردار رادان بگوید، سرباز ایشان هستیم.» رادان هم در مقابل گفته است که باید بیش‌ازپیش، به «مافیای ربودن اندیشه‌های دانش‌آموزان» توجه کرد.

در ادامه این گزارش آمده است:

خواندن همین چند خط کافی بود تا معلمان، فعالان صنفی و کارشناسان آموزش‌وپرورش شروع به اعتراض کنند و بگویند نگرانند بعد از این تعریف و تمجیدها، دانش‌آموزان بیش از آنکه معلمان‌شان را در مدرسه ببینند، به حضور ماموران پلیس عادت کنند. از طرف دیگر، باتوجه به آنچه در سال ۱۴۰۱ و روزهای پس از آن در مدارس ایران گذشت، امضای این تفاهم‌نامه، بیشتر کردن نقش پلیس در موضوع حجاب و اعتراض‌های دانش‌آموزی تعبیر شده است.

همچنین محمد حبیبی عضو گروهک غیرقانونی و مارکسیستی شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان نیز به این روزنامه گفته است:

تا جایی که به حوزه آموزش‌وپرورش و فرهنگ مربوط می‌شود، موارد این‌چنینی درواقع به خود آموزش‌وپرورش مربوط است؛ یعنی اینکه آموزش‌وپرورش چنین مواردی را در اختیار نیروی انتظامی قرار دهد، امر عجیبی نیست اما آنچه جای سوال دارد این است که چطور نیروی انتظامی می‌خواهد چنین خدماتی را به آموزش‌وپرورش ارائه کند. اگر این وزارتخانه می‌خواهد از چنین خدماتی بهره‌مند شود، قاعدتاً باید از نهادهایی که مشخصاً در حوزه‌های روانشناسی و مشاوره تخصص دارند چنین خدماتی را بگیرد، نه از نیروی انتظامی. این تصمیم خودش نشان‌دهنده ناکارآمدی در ساختار آموزش‌وپرورش است.

روزنامه شرق نیز در گزارشی درباره مدارس نوشته است:

بعد از جنگ وضعیت آموزش در ایران نامناسب‌تر شد. رئیس‌جمهوری در ابتدای کار خود اعلام کرد که عدالت آموزشی را پیگیری می‌کند، اما کمی بعد مشخص شد که منظور او انداختن بار این موضوع بر دوش مردم و خیرین است. این در حالی‌ است که در جهان امروز آموزش هم مانند بهداشت و درمان از وظایف ذاتی دولت‌هاست. ما در شرایطی با کمبود مدرسه مواجه هستیم که داشتن مدرسه مناسب کف خواسته‌های یک جامعه آموزشی است و دغدغه ما باید کیفیت آموزش باشد.

نکته جالب توجه در مخالفان این طرح افراد و تشکل‌هایی است که پیشگیری از آسیب اجتماعی را اقدام امنیتی خوانده اما به هر بهانه‌ای در سیاسی کردن مسائل اجتماعی نقش مهم دارند.

از جمله شورای هماهنگی فرهنگیان باقی‌مانده کانون صنفی معلمان است که در فتنه سال ۸۸ نقش سرباز خیابانی را در آن شورش آمریکایی و صهیونیستی بر عهده داشت، هدف کانون منحله صنفی معلمان آن بود که اعتراضات خیابانی را به مدارس گره‌زده و با ایجاد اعتصابات سراسری زمینه اخلال در نظام اداری کشور را فراهم آورد.

استفاده از کلماتی چون «مبارزه طبقاتی»؛ «جنبش‌سازی» و «تشکل‌یابی» در داخل مدارس بخشی از کلیدواژه‌هایی است که اعضای منحرف این تشکل غیر صنفی آن را درباره مدارس در دست دارند، هم راستایی رئیس جبهه اصلاحات با این جریان برانداز جای تامل جدی دارد.

نکته دیگر بهره بردن عناصر اصلاح‌طلب از مدارس است، از جمله مدارس سلام دبیرستان های دخترانه سلام سبز! سلام رسالت، سلام ونک و دبیرستان های پسرانه سلام تجریش، سلام دیباجی، سلام زین الدین، سلام صادقیه، سلام یوسف آباد، نجم الثاقب، سلام فرمانیه، سلام ایران زمین، سلام اسلام و نیز مدرسه راهنمایی دخترانه رسالت دانش و مدرسه راهنمایی پسرانه سلام سهروردی، همچنین دبیرستان های پسرانه و دخترانه سلام نور تبریز و دبیرستان دخترانه سلام طوس مشهد همه از مدارس زنجیرهای تحت مدیریت همین جریان رادیکال اصلاح‌طلب بوده است.