سرویس ورزش مشرق - ویلفرید دیتریش (Wilfried Dietrich) کشتی‌گیر فرنگی و آزاد اهل آلمان شرقی بود که علاوه بر حضور در ۵ المپیک پیاپی، در اذهان علاقه مندان کشتی با اجرای یک فن بسیار زیبا و خارق العاده شناخته می شود.

اکثر حریفان دیتریش (دیتریخ) که خودش وزنی بالای ۱۲۰ کیلوگرم داشت، نسبت به او خیلی سنگین تر بودند. دیتریش سابقه اجرای فنون پرتابی نظیر سوبلس را روی آنها داشت که یکی از معروفترین آنها اجرای سوبلس (سالتو) روی کریس تیلور آمریکایی با حدود ۱۸۵ کیلوگرم وزن در بازی‌های المپیک ۱۹۷۲ مونیخ است!

درخصوص این مبارزه یک روایت غیررسمی هم وجود دارد:

ویلفرید دیتریش وارد سالن تمرین کشتی المپیک در مونیخ شد. او چند روز دیگر با رقیب خود تیلور آمریکایی مسابقه داشت. وقتی دید که هیکل کریس تیلور به طور غیرقابل تصوری بزرگ و از بقیه کشتی گیران سنگین وزن درشت تر است، به سمت او رفت و نزدیک تر که شد شروع کرد به پرسیدن درباره زندگی او و خانواده اش و وقتی کمی با وی صمیمی تر شد او را در آغوش گرفت و سعی کرد حملش کند، درست مثل دوستان قدیمی که مدتی همدیگر را ندیده اند. یکی از مربیان تیم آمریکایی متوجه کار ویلفرد شد و احساس کرد که مشکلی وجود دارد. اما قرار نبود تا چند روز بعد بفهمد!

تیلور ۲۲ سال سن داشت و به سبک فرنگی و آزاد در المپیک مونیخ کشتی می‌گرفت و رقبا در هر دو سبک آزاد و فرنگی در مقابل هم قرار می گرفتند، اول در آزاد، جایی که تیلور به راحتی برنده شد و در پایان برنز گرفت، و سپس در سبک فرنگی، جایی که ویلفرد (که بیش از صد کیلو وزن داشت) کاری را انجام داد که تا آن زمان کسی باور نمی کرد بغل کردن تیلور حدود ۱۸۵ کیلویی با فن سوبلس (سالتو از جلو) و ضربه فنی کشتی را به سود خود تمام کند.

تیلور بعد از مسابقه کشتی اعلام کرد: هرگز تصور نمی‌کردم که کشتی گیری مرا به آن شکلی که امروز دیتریش انجام داد بلند کند! (گفتنی است کریس تیلور هم ۷ سال پس از این مسابقات و در سن ۲۹ سالگی بر اثر عارضه قلبی ناشی از سنگینی وزن و مشکلات جسمی درگذشت!)

مربی تیلور، پس از مسابقه راز در آغوش گرفتن تیلور که روزهای قبل انجام داد را فهمید؛ دیتریش با زیرکی خاصی مطمئن شد که دستانش دور کمر تیلور قفل می شود و این زیرکی باعث شد که این فن را اجرا کند!

البته دیتریش در پایان مسابقات موفق به کسب مدال نشد اما این فن زیبا در تاریخ ماندگار شد و از آن حتی به عنوان "سالتوی قرن" هم یاد می شود.

دیتریش در آن زمان ۳۸ سال داشت و در هر دو سبک آزاد و فرنگی فوق العاده بود. او ۱۲ سال پیش در رم ۱۹۶۰ قهرمان کشتی المپیک شده بود، چیزی غیرمعمول که در کشتی که امروز غیرممکن است. همیشه نزدیک به ۱۰۰ کیلوگرم و بالاتر وزن داشت، او در مجموع ۵ مدال المپیک (۱ طلا، ۲ نقره، ۲ برنز)، دو مدال در آزاد و سه مدال در فرنگی؛ و پنج جام جهانی (۱ طلا، ۲ نقره، ۲ برنز)، سه مدال در آزاد و دو مدال فرنگی. المپیک مونیخ ۱۹۷۲ پنجمین المپیک او بود.

دیتریش در مسابقه جهانی ۱۹۵۷ با جهان پهلوان غلامرضا تختی در وزن فوق سنگین (۸۷+ کیلو) مبارزه کرد و پس از مساوی کردن با تختی با اعتراض تیم آلمان شرقی دیتریش به پیروزی رسید در حالی که وزن تختی ۹۲ کیلو بود و دیتریش ۱۱۵ کیلو! سال قبل از این مسابقات تختی طلای المپیک را در وزن پایین تر (۸۷ کیلوگرم) کسب کرده بود و به خاطر ارنج تیم ایران به فوق سنگین (۸۷+) رفت و موفق به کسب مدال نشد.

دیتریش در رقابت‌های جهانی ۱۹۶۱ یوکوهاما با پیروزی بر الکساندر مدوید افسانه ای (دارنده ۳ طلای المپیک و ۷ طلا، یک نقره و یک برنز جهانی) و حمید کاپلان ترک (دارنده ۱ طلا، ۱ نقره و یک برنز المپیک و ۱ طلا، ۲ نقره و یک برنز جهانی)، مدال طلای فوق سنگین را به دست آورد.

دیتریش نخستین بار در سال ۱۹۵۵ قهرمان آلمان شد و در همان سال به مقام ششم کشتی فرنگی جهان رسید و آخرین بار هم در سن ۴۱ سالگی (۱۹۷۴) به مقام قهرمانی کشتی فرنگی کشورش دست یافت. او ۱۶ بار قهرمان کشتی آزاد آلمان شد و رکوردی بی نظیر از خود برجای نهاد.

این قهرمان پرآوازه سرانجام در سال ۱۹۹۲ در سن ۵۹ سالگی بر اثر عارضه قلبی درگذشت.

در پایان مستندی کوتاه از زندگی این قهرمان را ببینید: