در روزهای اخیر دستگاه قضایی در اقدامی قابل تقدیر با افرادی که در جهت تشویش اذهان عمومی اقدام کرده و فضای عمومی را دچار تنش کرده بودند برخورد قابل توجهی داشته که مورد استقبال نیز قرار گرفته است.

روزنامه اعتماد نزدیک به دولت اقدام قضایی صورت گرفته را زیر سوال برده و نوشته است:

در شرایطی که اتفاق‌نظر است که مرجعیت رسانه‌ای از کشور خارج شده، نیروی امنیتی که باید نسبت به این مساله حساس باشد، برعکس رفتار می‌کند و با احضار فعالان رسانه‌های مجازی تصویری، خط قرمزهای جدیدی جلوی آنها می‌گذارد.تخریب و نقد دولت رییسی و صدا و سیما خط قرمز اصلی آنها شده‌اند و خط قرمز منافع ملی به خط قرمز جناحی تقلیل یافته است، درحالی که علت خروج مرجعیت رسانه‌ای همین امنیتی شدن نقد است.

در بخش دیگری از این یادداشت آمده است:

رسانه‌ای که باید ناشر نقد باشد، می‌خواهند با تهدیدات امنیتی آن را حفظ کنند. جالب‌تر از همه اینکه این اقدامات در مقطع انجام مذاکرات با امریکا اجرایی می‌شود!! گویی که برخی نیروها از این گفت‌وگوها حفظ امنیت خود را نتیجه می‌گیرند.

قابل توجه آن‌که اظهارات سخیف مدیران دو رسانه در مورد مذاکرات غیرمستقیم ایران و آمریکا منجر به اعلام جرم علیه آن‌ها شد این اعلام جرم هفته گذشته صورت گرفته است، مرکز رسانه قوه قضاییه اعلام کرد برخی اظهارات سخیف در فضای مجازی که از سوی مدیران دو رسانه‌ ابراز شده بود منجر به اعلام جرم علیه این افراد شد.

نگاهی کلی به مواضع رسانه‌های زنجیره‌ای مدعی اصلاح‌طلبی نشان می‌دهد که این جریان رسانه‌ای چگونه در تلاش برای تکمیل پروژه عملیات روانی دشمن علیه ملت ایران به صورت روزانه با انتشار اخبار دروغ و سانسور اخبار مثبت در جامعه یأس‌آفرینی و با القای بن بست در آینده کشور شکاف میان مردم و حاکمیت را دنبال می‌کنند.

یک فعال سیاسی اصلاح‌طلب خواهان انعطاف پذیری در مذاکره با آمریکایی‌ها شده و در روزنامه ارمان امروز می‌نویسد:

انعطاف سیاسی به‌تنهایی نمی‌تواند مبنای مذاکره قرار گیرد. آن‌چه همواره باید محور و معیار قرار گیرد، منافع ملی است. ما تعریفی از «منافع ملی» و «منافع کشور» داریم که تعیین‌کننده حدود و ثغور هرگونه مذاکره و تعامل است.

نعیمی‌پور افزوده است:

شاید بتوان پذیرفت که انعطاف، در چارچوب مشخص و تعریف‌شده‌ای معنا پیدا می‌کند. به‌طور مثال، گاهی لازم است یک‌قدم به‌سمت طرف مقابل برداشت؛ اما این اقدام مشروط به آن است که طرف مقابل نیز گامی مشابه بردارد و توازنی میان رفتارهای دو طرف برقرار شود تا در نهایت، منافع دو طرف تأمین گردد. در غیر این صورت، انعطاف می‌تواند بار معنایی منفی به خود بگیرد و حتی از سوی طرف مذاکره‌کننده سوء‌برداشت شود یا مورد سوء‌استفاده قرار گیرد.

البته تجربه نشن می‌دهد که یکی از این روش‌ها عدم تسلیم در برابر تهدیدات اوست. کشورهایی که تعرفه‌های متقابل وضع کرده‌اند، به ترامپ این پیام را منتقل می‌کنند که از تهدیدات او نمی‌ترسند و در عین حال، فشار اقتصادی او را تشدید می‌کنند. به‌عنوان نمونه، تعرفه‌هایی که ترامپ وضع کرده است، پیامدهای منفی به همراه خواهد داشت، چرا که نوسانات شدید بازار سهام، افزایش تورم و کاهش اعتماد عمومی به اقتصاد ایالات متحده به دنبال خواهد داشت.